[Toulon7559]

Temperatuurrmeting in de bovenlaag t/m ca. -30cm diepte lukt zonder veel problemen, maar dieper (= -50cm en -100cm) (b)lijkt toch moeilijk:
ondanks stevig inkapselen tonen na ca. 6 maanden de betreffende 2*DS18B20_in_RVShuls weer wankelmoedig gedrag ......
Zo'n sensor DS18B20 kost niet veel, maar continu in de gaten moeten houden en regelmatig vervangen is niet de bedoeling.

Weet iemand een beter geschikt type bekabelde sensor voor dit werk (gekoppeld aan een ESP8266)?

[roelof]

Kun je ze niet in epoxie gieten. Voor de meting zal dit niet veel uitmaken. De epoxie neemt ook de temperatuur van de omgeving aan.

Roelof

[Toulon7559]

Voor experimenten gebruik je wat beschikbaar is, en dat was in dit geval geen epoxyhars .....

De 2 laagste DS18B20s (op -50cm en -100cm) zijn allebei in leveruitvoering al voorzien van een rvs-huls, extra omwikkeld met isolatieband, geplaatst in nog een metalen huls (= een stuk gordijnroe), die huls is vanaf onder en boven met (Bisonkit)lijm gevuld en daarna goed gedroogd:
gezien de resultaten is zo'n afdichting blijkbaar op termijn toch niet vochtbestendig genoeg.
Siliconenpasta (van nadenvuller) misschien beter als vulmiddel/afdichting en/of met een laag autolak afwerken?

[Toulon7559]

Toepassing van DS18B20-sensors voor bodemtemperatuurmeting mag dan niet veel kosten,
maar de slijtagesnelheid door wegroesten van de rvs-hulsjes is (on)behoorlijk hoog:
na minder dan een jaar weer storingen en moet ik het array opnieuw opgraven voor vervanging van de sensoren op dieptes van -10, -20 en -30cm.
De rvs-hulsjes van de toegepaste DS18B20en dus ook op geringe diepte niet opgewassen tegen toepassing in vochtige bodem.

Voor oppervlakte-temperatuurmeting is een ruwe oplossing om de sensor vast te klemmen in een metalen ‘pin’ en dan zorgt thermische geleiding door het metaal dat de bodemtemperatuur (min of meer) doorkomt naar de sensor, terwijl de sensor hoog&droog staat:
zo meet ik al >5jaar zonder problemen de bodemoppervlaktetemperatuur in mijn kruipruimte.

Een optie voor meting onder de oppervlakte is om met pvc-buizen een soort panfluit-opzet te maken reikend naar diverse dieptes, waarin je de sensoren eenvoudig kan laten zakken/ophalen:
zorgen dat de sensor goed contact maakt op de bodem van zijn pijp, bijv. door montage aan onderwind van een staaf, zodat kan worden aangedrukt.
Werkt in mijn opstelling al redelijk goed voor een diepte van ca. -50cm, maar op -100cm blijkbaar toch weer teveel water om het lang vol te houden, dus daar ‘verbeterde’ verpakking nodig van de sensorkop.

Andere optie tot ca. -30cm is om een ‘serieuzer’ bodemthermometer te gaan gebruiken, zoals Ecowitt WN34S:
hoe is ervaring met WN34S mbt de levensduur van de pen die de grond in gaat?